Emzik bırakma
macerası
Her şey aslında bir anlık konuşma sonucu gelişti.Henüz niyetimde yoktu emzik
bırakmalarına aslında meğer ben bağımlıymışım emziğe :)
Ağzında
emzikle yanımda oturan iki numara kulağıma asılı dururken ,bak bu emzikleri
yazın tatile gittiğimizde denize bebek balıklara atıcaz anlaştık mi annecim
diyerek üç ay sonrasının anlaşmasını yapmaya çalışırken ben, yağmurun şakır
şakır yağdığı o gün ,kalktı paltosunu aldı ,gidelim dedi,kendi dilinde....Pek
ümitli degildiysem de bu fırsatı kaçırmak istemedim.çünkü bir numara emzik
aldığında elini,iki numarada kulağımı tuttuğu için bu durum gece gündüz benim
veya kim bakıyorsa onun açısından kabus halini çoktan almıştı . Giyindik nehir
kenarına gittik maaile...Bakın bu emzikler atılırsa balıklar alıcak ve bebek
balıklar geri vermeyecekler size ,emin misiniz diye yaptıklarından emin
olmalarına calısırken atmanın hevesine kapilmıs iki minik adam emzikleri teker
teker atıverdiler nehire...Hadi madem emzikler gitti şimdi arkasından el
sallayalım vedalasalım...Hepsinin gittiğine emin olana kadar arkasından bakıp
el salladık ki eve geldiğimizde iki numara emzik diye ve tutturmaya
başladı...Beklenen bir durumdu tabi bu ama katlanması kolay miydi ? Orası
sorgulanır ...Bir numara o kadar zorlanmadı her sorduklarında ne yaptık ,hoop
attık bebek balıklar istedi, eee el de salladık, bitti gitti değil mi ? Nasıl
alalım onu geri şimdi diyerek geçti sandık ama iki numara gece 00:00 hala uyumamıştı emzik yokluğundan dolayı...Neyse sızdı bir an ohh atlattık dedik ama
tabi çok erken bir karardı onun gibi kararlı bir çocuğun bu kadar kolay
vazgecebilecegini düşünmemiz.Saat gece 02:00 uyandı ve meme diye başladı
ağlamaya ...Vermezsek olay acıya donusecekti onun açısından ya da ben öyle
hissetmiştim.Hemen evdeki acil durum için saklanan emzigini kestim ve AaA bebek
balıklar bunu böyle yollamışlar deyip verdik.bir iki emri ve uyudu.Ondan
sonraki birkaç gün kurtarıcı olarak çok acil olunca verdik kesik emziği. Üçüncü
günün sonunda farkettik ki kesik emziğin yüzüne bakılmıyor.Ama sürekli
soruluyor meme diye ..
Her seferinde
yapılan işlemi baştan sona birlikte anlatıyoruz el sallıyoruz ve bir haftanın
sonunda ben artık unutuldu diye düşünürken nehrin yanından geçerken emzikleri
attıkları yerde resmen emziklerini arıyor olmalarını görmek hem ne kadar zor
bir alışkanlıktan vazgeçtiklerini hem de ne kadar zorlandıklarını iyice
kanıtlamış oldu bana...Neyse ki korktuğumuz kadar zorlu bir bırakma olmadı ama
ikinci hafta hala nasıl vedalastıklarını anlatıyorlar cok şükür ki artık
gülerek...Sonunda başardık diyebilirim sanırım ...
Ve çok şükür
ki artık el ve kulak tutmalar tam bitmemiş olsa da eskisi kadar değil...Yeni
hedef onları da bıraktırmak ama kulağımı ve elimi nehire atamıyacagimiza göre
nasıl bir çözüm bulmalı bunu dusunmedeyim şu aralar...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen