Babalar günü

Babam benim kahramanim her zaman öyleydi. Annemle takismamiz hep daha fazlaydi ama babam hep daha anlayisli, daha sevecendi. Bunda belki de birbirimizi cok sik görmememizinde payi vardi. Uzun yol söförü oldugu icin yillarca evinden, barkindan ayri cok zor bir meslegi bizler icin tek basina bütün yükü sirtlanarak yapti belki de bu yüzdendir ona olan duygusalligim, kiyamamazligim…  Tabi ki anneme de kiyamiyorum onun fedakarliklarini yadsiyamam ama babam dedim ya baskadir benim icin… Degerlimdir, kiymetlimdir. Beni en iyi anlayan , en fazla destek verenimdir. Birbirimize cok benziyoruz belki de bu yüzdendir beni bu kadar anlamasi ve destek vermesi, yasadigimiz her kirginligin sonunda bakarim ben yelkenleri indirmeden o indiriverir. 

Ben babami tanidim en iyi baba dedim, sonra sevgilim, esim baba oldu ve bir iyi baba ile daha tanistim… Cocuklariyla cocuk olabilen, onlarla gerekirse suyun icine kiyafetleri ile girip sirilsiklam olan, yeri geldiginde onlar icin uykusuz kalan, alt degistirmekten , üstlerini giydirmeye kadar benimle bütün sorumlulugu paylasan bir baba ile tanistim…

Babamdan ne farki mi vardi , eski babalari bilenler bilir, onlar cok oyun oynamazlardi, ya da annenin sorumlulugunu  paylasmazlardi, gerci babamin uzakta gecirmek zorunda oldugu bir hayati olmasaydi eminim o da farkli bir baba olurdu.

Aslinda böyle günlerde yazmayi cok da sevmiyorum, cünkü biliyorum bu günler birilerinin gönlünü acitabiliyor. Babasini erkenden kaybedenlerin ( tipki esim gibi ) yüreklerinde sizi yarattigini biliyorum ve hissediyorum, beni affedin bu seferlik lütfen, bu babalar günü yazmak istedim . Cünkü esimin bunlari duymaya hakki var , iki senedir bunu hakedecek kadar hem evde hem iste cok calisti. Ikiz olmalari yaptigi fedakarliklari arttirdi veya arttirnak zorunda kaldi elbette ki…. Ama en azindan bunu da mi ben yapicam demeden ilk günden itibaren bütün sorumlulugu benimle paylasti. Cigliklarimin arttigini hissettiginde sen bir cik dedi , hala diyor. Ama bu ara minikler inanilmaz anneci olduklari icin yardim edememekten ve ikinci plana atilmis hissetmekten muzdarip ama bu da gecicek ve ben biliyorum minik adamlar Allah ömür verdigi sürece babalarini benim gibi kahramanlari olarak görecekler… Ve dayayacaklar sirtlarini babalarina , bütün korkularindan kaygilarindan ariniverecekler en dingin limanda.

Önce babamin, sonra esimin ve sonrada bütün babalarin, baba adaylarinin, bir sekilde baba olamasa da yüreginde baba yüregi tasiyan bütün erkeklerin babalar günü kutlu olsun…

Babalar bizim gizli görünmeyen kahramanlarimiz,babam sirtimi yaslayacagim en güclü duvar. Onlari yanimizdayken ihmal etmeyelim…Tek bekledikleri kocaman bir sarilmak ve kocaman icten bir öpücük…

Oglan Anasi

Hala babasinin kücük kizi